Nadtlenek karbamidu w pastach do zębów – jak działa, czy jest bezpieczny?
Znajdując w się w sklepie ze środkami do higieny jamy ustnej oraz przeglądając ich składy, z pewnością wielu z nas spotkało się z substancją znaną pod nazwą nadtlenek karbamidu. Przeczytaj nasz artykuł, aby poznać właściwości tego związku chemicznego. Ponadto dowiesz się, gdzie znajduje swoje zastosowanie oraz czy jest w pełni bezpieczny.
Nadtlenek karbamidu – co to takiego?
Nadtlenek karbamidu składa się w 1/3 z nadtlenku wodoru. Jest białą i krystaliczną substancją stałą, która posiada zdolność do rozpuszczania się w wodzie. W efekcie tego zjawiska powstaje wolny nadtlenek wodoru, który może być uwalniany do wody, zapewniając jednocześnie większą stabilność oraz lepszą kontrolę niż ciekły nadtlenek wodoru w formie środka utleniającego. Nadtlenek karbamidu stworzony jest również z mocznika.
Aby powstał nadtlenek karbamidu, należy rozpuścić mocznik w trzydziestoprocentowym nadtlenku wodoru w temperaturze poniżej 60°C. Podczas chłodzenia nadtlenek wodoru i mocznik wytrącają się jako pod postacią niewielkich płytek. Różnica między karbamidem a wodorem poleca na czasie rozkładu produktu. Nadtlenek karbamidu działa dłużej niż wodór, który większość swoich właściwości zdradza w ciągu sześćdziesięciu minut.
Właściwości nadtlenku karbamidu
Nadtlenek karbamidu stosowany jest w dezynfekcji oraz wybielaniu. Jest łatwo rozpuszczalny w wodzie, a także w bezwonnej, krystalicznej substancji stałej, dostępnej w formie białego proszku lub bezbarwnych igieł bądź płytek krwi. Po rozpuszczeniu dochodzi do dysocjacji roztworu w stosunku 1:1 oraz ponownego wyodrębnienia mocznika i nadtlenku wodoru. Nadtlenek karbamidu posiada również skłonność do rozkładu termicznego, który przyspiesza powyżej 82°C, dlatego najbezpieczniejsze wówczas temperatury to te, które nie przekraczają 60°C.
Zastosowanie nadtlenku karbamidu
Nadtlenek karbamidu to związek wykorzystywany w środkach dezynfekujących oraz wybielających, np. pastach do zębów czy żelach, a nawet w kosmetykach i farmaceutykach. Możemy znaleźć go również w produktach stworzonych do łagodzenia stanów zapalnych dziąseł oraz błony śluzowej jamy ustnej. Oprócz tego jest on przydatny w emulgowaniu i rozpraszaniu woskowiny. Nadtlenek karbamidu może być też elementem obecnym w środkach dezynfekujących przeznaczonych do redukcji bakterii z soczewek kontaktowych oraz w antyseptycznych płynach do płukania jamy ustnej i w kroplach do uszu. Znajdziemy go także w laboratoriach, gdzie pełni rolę zamiennika nadtlenku wodoru. Cechuje go stabilność, łatwość w kontrolowaniu oraz skuteczność w utlenianiu.
Czy nadtlenek karbamidu jest bezpieczny?
Nadtlenek karbamidu jest substancją stosunkowo bezpieczną, lecz nie powinien być stosowany w niektórych przypadkach. Przeciwwskazania do wybielania zębów za pomocą środków z dodatkiem nadtlenku karbamidu dotyczą:
- paradontozy
- ciąży i karmienia piersią
- nadwrażliwości zębów
- niewyleczonej próchnicy
- nieszczelnych wypełnień
- stanów zapalnych dziąseł
- nieleczonych chorób przyzębia.
Ponadto stosowanie nadtlenku karbamidu w zbyt dużym stężeniu może powodować skutki uboczne, np. redukcję ilości białka w szkliwie zębowym aż o 50%. W wyniku tego substancja może przenikać do zębiny i miazgi zęba, na czym cierpią jego komórki. Jeśli będziemy stosować środki o jeszcze wyższym stężeniu wspomnianej substancji, np. trzydziestoprocentowym, możemy doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia wszystkich komórek miazgi. Każdy powinien być świadomy skutków ubocznych stosowania zbyt mocnych preparatów z dodatkiem nadtlenku karbamidu oraz pozostawania ich zbyt długo na powierzchni zębów.
